-
1 wydobyć spod ziemi
доста́ть из-под земли́ -
2 wydobyć
глаг.• вынуть• вытягивать• извлекать* * *wydob|yć\wydobyćędę, \wydobyćędzie, \wydobyćądź, \wydobyćył, \wydobyćyty сов. 1. достать, вынуть; вытащить;2. (kopaliny) добыть;● \wydobyć dźwięk (głos) издать звук; подать голос; \wydobyć słowo произнести слово;
\wydobyć spod ziemi достать из-под земли+1. wydostać 2. uzyskać
* * *wydobędę, wydobędzie, wydobądź, wydobył, wydobyty сов.1) доста́ть, вы́нуть; вы́тащить2) ( kopaliny) добы́ть•- wydobyć głos
- wydobyć słowoSyn: -
3 ziemia
сущ.• аэродром• вселенная• государство• грунт• заземление• земля• местность• мир• область• основание• площадка• повод• пол• поле• почва• причина• страна• суша• территория* * *♀ астр. Земля* * *жземля́trzęsienie ziemi — землетрясе́ние
- zapaść się pod ziemięuprawiać ziemię — возде́лывать зе́млю
- wydobyć spod ziemi
- ziemia się pali komuś pod nogami
- ziemia się pali komuś pod stopami
- nie z tej ziemi
См. также в других словарях:
wydobyć — kogoś, coś z niepamięci, z zapomnienia «przypomnieć sobie lub komuś o kimś, o czymś dawno zapomnianym»: Zaczęto (...) wydobywać z niepamięci teksty krytyków młodopolskich, wydawać je i opatrywać komentarzami. A. Hutnikiewicz, Młoda Polska.… … Słownik frazeologiczny
wydobyć — dk, wydobyćbędę, wydobyćbędziesz, wydobyćbędą, wydobyćbądź, wydobyćbył, wydobyćbyty wydobywać ndk I, wydobyćam, wydobyćasz, wydobyćają, wydobyćaj, wydobyćał, wydobyćany 1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć» Wydobyć walizkę z… … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
wydobywać — Wydobyć kogoś, coś z niepamięci, z zapomnienia «przypomnieć sobie lub komuś o kimś, o czymś dawno zapomnianym»: Zaczęto (...) wydobywać z niepamięci teksty krytyków młodopolskich, wydawać je i opatrywać komentarzami. A. Hutnikiewicz, Młoda Polska … Słownik frazeologiczny
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
wyleźć — dk XI, wyleźćlezę, wyleźćleziesz, wyleźćleź, wyleźćlazł, wyleźćlazła, wyleźćleźli, wyleźćlazłszy wyłazić ndk VIa, wyleźćłażę, wyleźćzisz, wyleźćłaź, wyleźćził 1. pot. «leząc wyjść, wydobyć się skądś, z wnętrza czegoś, zwłaszcza przez wąski otwór; … Słownik języka polskiego
wykopać — dk IX, wykopaćpię, wykopaćpiesz, wykopaćkop, wykopaćał, wykopaćany wykopywać ndk VIIIa, wykopaćpuję, wykopaćpujesz, wykopaćpuj, wykopaćywał, wykopaćywany 1. «kopiąc, wybierając ziemię zrobić, utworzyć coś (dół, rów itp.)» Wykopać dół, kanał, szyb … Słownik języka polskiego
wygrzebać — dk IX, wygrzebaćbię, wygrzebaćbiesz, wygrzebaćgrzeb, wygrzebaćał, wygrzebaćany wygrzebywać ndk VIIIa, wygrzebaćbuję, wygrzebaćbujesz, wygrzebaćbuj, wygrzebaćywał, wygrzebaćywany 1. «grzebiąc wydobyć, wyjąć coś na wierzch, na zewnątrz» Wygrzebał z … Słownik języka polskiego
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego